Tuesday, October 23, 2012

طنین پیام دوم خرداد



طرحی از توکا نیستانی 

نویسنده بر این گمان است که این دور از جنگ ماهواره ها و خدمات ماهواره ای پایان می پذیرد. با نثار دلار بیشتر به چین و 
 ماچین، و شاید هم اروپائی ها و باز هم هزینه کردن برای چشم و گوش مردم  که باید بسته بماند. اما جنگ آخر نیست و وای اگر از آستین علم چیزی به در آید که راه تکثیر دروغ ببندد و متنبی ها [پیامبران دروغین] را رسوا کند، گرچه همین الان هم به علت دسترسی جوانان به بزرگراه مجازی خیلی زود دروغ و راست ها خود را نشان می دهد. و هم بر این باورم که تقلید صدای اصلاح طلبان و وانمود کردن این که در جست و جوی راهی هستند  برای با خبرشدن از دردهای ساکنان اوین، برای کسی که بوسه بر گونه سعید مرتضوی می زند، بومرنگی است که بر پیشانی فرستنده خواهد نشست. دیر پیام دوم خرداد را شنیده است. ,
[][][]
بهار سال 1376 جدا از تمام جدل هائی که در اتاق های قدرت جریان داشت و گفتگوهائی که بین نفرات اول و دوم کشور می گذشت و جلسات شبانه و روزانه که بین اهل سیاست در جریان بود، وزارت اطلاعات علی فلاحیان هم بنابه وظیفه و ماموریت مشغول جمع آوری آمار و نظرسنجی از این و آن شده بود. به شرحی که پیش از این  آمده  است کسانی مانند سعید حجاریان، داریوش فروهر، عزت سحابی، با تجربه ها و  استادانی شناخته شده به جلساتی فراخوانده شدند تا با  گروهی – نه فقط یک مامور یا یک دستگاه ضبط -  از کارشناسان وزارت اطلاعات گفتگو کنند.

نگارنده این مقاله چنان که قبلا هم شرح داده شده توسط رابط وزارت اطلاعات با  مطبوعات به هتل هما فراخوانده شدم. معمول شده بود از چندی قبل این قبیل بازجوئی ها در هتل صورت می گرفت و گفته می شد از جهت حفظ احترام و موقعیت هاست. از قرار در هر هتل بزرگ تهران هم چند اتاقی برای همین منظور معین شده بود. بار اولی که به چنین جائی فراخوانده شدم کمی هم وهم و وحشت گریبانگیر شد اما دفعات بعد عادی بود چنان که آن روز از مجلس ختمی می رفتم و کراوات هم بسته بودم و لزومی به گشودن آن ندیدم . اما چندان که وارد شدم، آن جا را یک سوئیت یافتم و ده دوازده نفری مشغول میوه خوردن. دانستم که قضایا فرق دارد.

سعید امامی – که در آن زمان نمی دانستم اوست و بعد از زبان معاونش دریافتم - اداره کننده جلسه  بود و همو در جاهائی کلافه شد و به قدم زدن در اتاق افتاد.  خلاصه سئوال اصلی این بود که  ناطق نوری بهترست یا خاتمی. همه حاضران در آن دیدار  هتل هما  از آماده نبودن جناب خاتمی و گفتگوهای آن روزها و تفاهمی که بین یک عده – و نه همه - اعضای کابینه هاشمی با جناح چپ سابق به پایمردی غلامحسین کرباسچی و عطا الله مهاجرانی شکل گرفته بود، خبر داشتیم. من  در آن جا بسیار سخن ها گفتم که بعد ها نادرست بودن آن آشکار شد و برخی تحلیل ها کردم که نادرست نبود. از این جمله وقتی که گفتم بهتر آن می بینم که اگر قرار فضای باز است به دست آقای ناطق صورت پذیرد. این جا بود که طاقت آن مرد شیرازی که تسبیح تند می انداخت طاق شد و با صدای بلندتر گفت یعنی ... یعنی تو می خواهی  ما باور کنیم که تو می روی پای صندوق و آن وقت به آقای ناطق رای می دهی.
با این که بار اول بود در آن روز که پرده ادب کمی بالا می رفت و "تو" در کار می آمد اما خونسردی خود را نگهبان شدم و شاید با لبخندی گفتم شما از من نپرسیدید رایت به چه کسی است  که ... من معلوم است که به آقای خاتمی رای می دهم اما پرسیدید کدام را به مصلحت می دانم ...

حرفم را برید و گفت خب چرا... به صداقت گفتم چون تصور می کنم شماها طاقتش را ندارید و درگیر می شوید و دیوار بر سر ما خراب می شود. این دفعه یکی دیگر از حاضران پرسید مگه قرار است چکار کنید که ما  طاقت نمی آوریم. مگه نه که خاتمی هم یک وزیر سابق است مثل ناطق....

چهار سال بعد،  به شرحی که پیش از این نوشته آمده در زندان اوین با مصطفی کاظمی نفر دوم سعید امامی که او نیز از یک سال قبل زندانی بود، مجال  گفتگویم افتاد. نشانی دیدار هتل هما را داد و گفت دیدید آن طور که گفتید نشد و ما زندانی شدیم دیوار سر ما خراب شد، اون از سرنوشت حاج سعید و این هم از ما که  حالا می خواهند  حلق آویزمان  کنند. در زمان این گفتگو  زمان به تندی ورق خورده بود . از جمله با شروع پاکسازی در بخش های مختلف حکومت، گروه تندروهای  و حلقه ای که به حلقه سعید امامی معروف شده ترورهائی را برنامه ریزی کردند، پروانه و داریوش فروهر، محمد مختاری، جعفرپوینده و چند تن دیگر را به خشونت کشتند. اما  شناخته و دستگیر شدند، رهبرشان در زندان خودکشی کرد و با افشای راز آن ها و خنثی شدن طرح های دیگرشان برای  ترور محمد خاتمی ، دکتر مهاجرانی و عبدالله نوریبی نتیجه ماند. زمان به سرعت گذشته بود، مقاومت جناح راست برای شکست  اصلاحات، کشور را  به بحران داخلی نزدیک کرده بود، اما در چنین حالتی دولت اصلاحات در صحنه بین المللی  کاملا موفق عمل می کرد و توانسته بود تمامی موانع و تهدیدها را مرتفع کند و ایران را به بازیگری در میدان جهانی مبدل سازد، در دولت دوم آقای خاتمی – که او خود علاقه ای به نامزدی در آن نداشت اما به زور کسانی همچون ما رضایت داد – اقتصاد رونقی گرفته و با کاسته شدن از سرعت توسعه سیاسی که به نظر رسید بدنه حاکمیت تحملش را ندارد، کوشش بر این بود که نهادهای  مدنی  و شوراها پاگیر شود و درگیری ها به حداقل برسد.

از همین رو نویسنده این سطور، همان روز گفتگو با معاون سعید امامی در سالن انتظار زندان اوین، وقتی به تخت خود در اتاق 99 سالن  پنج بند 209 برگشت، به اشارات مبهم و تنها به قصد یادآوری به خود، در دفترم ابراز شادی کردم از روند روزگار و از این که تندترین و سخت گیرترین مخالفان اصلاحات هم همدل شدند. گمانم  این بود که با زندانی شدن همزمان آقای عبدالله نوری در یک طرف، ما پنجاه روزنامه گار در سوی دیگر و  بیست تن از حلقه یاران سعید امامی در همان نزدیکی ها، خطر از سر مردمی که زندگی بهتر می خواستند گذشته بود. در زندانی که دیگر از جدل های دهه شصت کسی در آن نبود و جز جناب امیرانتظام [ که همه از وی به احترام یاد می کردند] از قدیمی ها نشانی نداشت و این خود حکایتگر بسیار چیزها بود، باور داشتم که حکومت لقمه اصلاحات را هضم کرد، گیرم در روند اول تندی و تیزی های نخستین گرفته شد و هزینه اش هم زندان ما،  و حالاست که قافله به راه افتد به سوی دشت های خرم. مگر نه آن که دانشجویان اصلاح طلب که در هر بند اوین بودند شب ها با صدای رسا سرودی همه امید می خواندند. مگر نه این که در شب های دیجور زندان هم از جمع ما زندانیان عقیدتی، از سلول شمس تجوید قرآن مجید به گوش می رسید و از سلول نبوی ترانه های مردمی و از سلول های انفرادی دانشجویان شعر شاملو و ای ستاره ای ستاره ... به گمانم جای شادمانی داشت. کاری که امیرکبیر و مصدق و صدها اصلاح طلب و نوگرا در طول دویست سال اخیر نتوانستند بپیمایند، اصلاحات به حمایت مردم پیمود. جا داشت در همان زندان هم جشن بگیریم که می گرفتیم شب ها.

اما درست وقتی سعید حجاریان - جانباز اصلاحات، که مرگ را  دید و از جهانی دیگر برگشت - به صدا آمد، قاتل خود را بخشید  و از امید گفت و از آینده، درست زمانی که خاتمی – که هیچ گاه صفت قهرمان اصلاحات و سردار دوم خرداد را نپذیرفت و هر بار تاکید کرد که ما مولود رای مردم در دوم خردادیم – این را جا انداخته بود که هیچ کس را حذف نباید کرد. وقتی در دنیا صلای گفتگو در داده بود و جهان صدای وی را به عنوان خبرخواهی و نیک اندیشی ایرانیان تحسین کرد، در درون خانه هم همین را می پسندید. همو که  از سران جناح راست یکی را به مشاورت رییس جمهور برگزید، یک کلام جز مدح رقیب خود نگفت، کسی که  تا جلو در به استقبال آقای عسگراولادی و هیات موتلفه می رفت، همو که در تسلیت اسدالله لاجوردی هم وی را خادم انقلاب خواند و اشک جوانان اصلاح طلب را در آورد، و گاه چنان نرمی با دشمنان کرد تا الگوئی نهاده باشد که دانشجویان نپذیرفتند. آری در همین زمان دیدیم که جناح رقیب به هیچ کرشمه طلب قدرت به هر قیمت را رها نمی کند تا به کاری دیگر در آید. در پاسخ  نامه تهدید نظامی و کودتا علیه دولت اصلاحات که فرماندهان سپاه بی ترس از فرمانده بزرگشان نوشتند و امضا کردند، خاتمی فروتنانه  به گفتگو با سرداران رفت و حاصلش سپردن  نیروی انتظامی به دست سردسته امضا کنندگان آن تهدید نامه بود، باقر قالیباف شد فرمانده ای جوان پسند و شد. و چنین بود سلوک اصلاحات .. و چون نیک بنگری شرایط جهانی هم مساعد بود. اروپائیان یکسره راه دوستی گرفته بودند و ایران مانده بود با دشمنی به اسم اسرائیل که دشمن انتخابی اش بود. انتخاب دوباره دموکراتی به خیرخواهی بیل کلینتون در آمریکا  نوید دنیای بهتری می داد.... اما خود غلط بود آن چه ما می پنداشتیم.

گذر چند سال از آن زمان نشانمان داد که این همه که زیبا دیدیم در چشم گروهی که از قرار نظر  رهبر جمهوری اسلامی هم به آنان بود، چندان زیبا نبود. آن ها نهادهای مدنی را تهدید می دیدند، آزادی بیان را دشمن اسلام می دانستند، از فرهنگ اعدام خیابانی قصد رهائی نداشتند. همه فرصت هائی که اصلاحات ایجاد کرد در نظرشان لازم بود تا  کشور را به اختناق  بازگرداندند. همان ها که حاضر نبودند دقیقه ای بی دشمن زندگی کنند، همان  بحران زی های که در  بهار و آرامی، مرگ خود را می دیدند. همه مهرورزی دومی خردادی ها را  به حساب ضعف خود اصلاح طلبان و قدرت خود نوشتند. و از روی نسخه کیهان و رسالت مشق می کردند که نوشته بودند "به هر قیمت [کذا، به هر قیمت] باید کاری کنیم که مردم خاتمی را بی عرضه بخوانند و این ها را ناتوان از اداره کشور و با پوست و گوشت و خون [کذا] خود دریابند که انتخابشان در دوم خرداد خطا بوده و باید به نظر ولی احترام می گذاشتند و نام همان را در ورقه های رای می نوشتند که گفتند نظر به اوست". بر اساس این سرمشق  چنان صحنه آراستند که می خواستند. روز رفتن دولت خاتمی چنان جشن گرفتند که در نیمه شعبان چنان نکرده بودند. رئیسشان فریاد برداشت "می فرمودید صدای دوم خرداد را باید شنید، شنیدیم ها ها ها" و از  دهان کسی که در نظرشان عروسکی  توده فریب بود، شنیدیم  که یک ماه بعد از اصلاحات، در جلو کاخ سعدآباد گفت "ما مشغولیم تا عفن این آقایان را جمع کنیم". یعنی اصلاحات را.  و چنین شد که شد.
[][][]
این همه گفتم تا خلاصه بگوئیم: دوم خرداد پیامی داشت. سخنی داشت  از دل جامعه. هر کس به وسع خود و به اندازه فهم خود آن سخن شنید. اما  این پیام اینک با گذر پانزده سال می توان گفت یک چیز بیشتر نبود. مردم می گفتند بس است خشونت، بس است دشمن، بس است جنگ طلبی، بس است روی کریه، بس است گریه مدام کمی هم سهل بگیریم بر خود و بر جهان. ما نیز آدمیانیم، کمی هم تحمل کنیم. کمی شادی تقسیم کنیم. ما را چه به طالبان، ما را چه به این جماعت تازه که متحد و یار ما شده اند.

انگار در دوم خرداد، نوبت به  نسل زندگی رسیده بود، نسل زندگی پیام خود را بعد از نسل انقلاب و نسل جنگ در سرود و ترانه دید. و ما را بگو پنداشتیم پیران انقلاب و جنگ دیده برای قدرت خود هم شده و برای حفظ آرمان های خود هم شده این صدا را می شنوند، به آن خوش باش می گویند، ما را بگو گمان کردیم حضرات پیام به این خوش آهنگی را البته که به انقلاب و ریختن مردم در خیابان و خونریزی و فریاد ترجیح خواهند داد، کیست که نوازش را به سیلی ترجیح ندهد. اما  نگو برخی گوش ها به برخی صدا ها بسته است. برخی ناپالم را نمی گذارند بروند سیزده به در، برخی باور کرده اند که پیروزیشان رقصیدن با سر بریده است. یکی گفت در کوچه ما  دوره گردی  هست که جز ناساز نمی خواند و جز ناسزا نمی داند و بازارش رونق فراوان دارد. که این جا به ساز و سزا نیست. پس تا نشان دهند که به قول سردار سعیدی چیست انتخابشان رای به کسی دادند که پنداشتند شپش در تن دارد و مدت هاست رنگ صابون ندیده است. انتخاباتشان نه عقل دوررس، نه تدبیرمدن، بلکه کاپشن سفید رنگ رفته بود. پس تا روی اصلاح طلبان را کم کنند در میان نامزدها گشتند و در عملیاتی پیچیده کسی را برگزیدند که بهتر دشنام می داد و چیزی برای از دست دادن نداشت.

اما خطا بود انتخابی که کردند. هشت سال از دست رفته، همه تنبه می جویند نمایندگان ولایت فقیه کم مانده ادعا کنند رهبری با این رای موافق نبود از اول، جناح راستی که همین چهار سال قبل هم در جلسه علنی مجلس دسته راه انداختند و اعدام اعدام کردند هر روز مصاحبه می کنند تا به همگان برسانند که موافقتی با معجزه هزاره سوم ندارند. نویسنده آن کتاب هم به خانه خزید و رسما اعلام داشت که دیگر از این گونه داوری ها نمی کند. و اینک که خرابی از حد گذشته، انتخاب 84  جسارت آن یافته د که  تیشه به ریشه نداشته بزند، یخ و یخدان را  با هم برگردانند. طرفه آن که باورش هست در این هنگامه دستگیری وجود دارد. و آن دستگیر نه امام زمانی است که به نامش ابتدا کردند و نه جمکران که به تولایش آمدند و میثاق دوستی نوشتند و به آب زلالش روان کردند، بل امیدشان به پذیرفته شدن در کاخ سفید است. خوب دقت کنید به  سخن های اخیر. آن چه را به اصلاح طلبان نسبت می دادند و نادرست بود اینک خود به کار آورده اند. می کوشند قهرمان آشتی با آمریکا شوند و باورشان هست به همین یک کرشمه، کارشان راست خواهد بود.

امید دارند و چنان که در خبرها آمده  در آستانه سفر آخرین به نیویورک به دیدار مراد همشهری آقای مشائی به کرمانشاه هم رفته، اذن گرفته اند و لابد در آینه دیده اند که بختشان از کدام سو بلند است که هتل وارویک منهتن را جمکران تازه گرفته اند.
و دستگیر دوم به گمانم اهمیت بیشتری دارد. آنان به تفسیری تازه از رای دوم خرداد رسیده اند. دریافته اند که اگر رای مردم در دوم خرداد 76 نبود و اگر آن رای برخی را از خواب نپرانده بود ممکن نبود، حکومتگران  بام غلطان هم به دست آنان نمی دادند چه رسد به ریاست جمهوری. با دریافت این واقعیت  بعد هفت سال که مردم را "خار و خس" دیدند و  تصور کردند مردم فقط همان ها هستند که می توان ساعت ها دنبال خیرات رییس دواندشان و در گرما و سرما منتظر نگاهشان داشت، و می توان همه کاری به اسم آن ها کرد. به این باور رسیده اند که می توان مطابق سرمشق دوم خرداد مشق کرد. تاکنون آماده به فداکاری در راه سعید مرتضوی بدنام ترین قاضی بدترین دوران قضاوت اسلامی [زمان ریاست محمد یزدی] بودند اما حالا  آقای احمدی نژاد مصمم به دیدار از اوین و گزارش دادن از نحوه اجرای عدالت به مردم و رهبر ایران شده است.

 این نیست جز  حاصل مکاشفه ای تازه برای  تفسیر رای دوم خرداد. که باید در جواب چنین فریبکاری گفت کعبه دور است اما حاجیان نزدیک اند. گزارش از عدالت اعمال شده می خواهید از قربانیان سعید مرتضوی بپرسید که همه نزدیک اند.

و این همه گفتم تا بگویم احمدی نژاد حاصل رای دوم خرداد مردم بود که تغییر می خواستند، غلطش شنیدند، نادرستش تحلیل کردند بزرگان و خودش هم چندان پرت بود که نشنید. بعد هم، آن ها که  راه فرار می جستند، فریب نادانی کسی را  خوردند که  اینک بعد از هدر دادن پانصد میلیارد دلار سرمایه ملت، گشتن گرد جهان ، از نادانی به در آمده و می خواهد آن پیام را بشنود. پیامی که موجب شد در خرداد 84 همای سعادت بر سرش بنشیند. اما دیر است. 

مطلب را به بالاترین بفرستید: Balatarin share on facebook

نظرات

At October 23, 2012 at 4:51 PM , Anonymous Anonymous said...

خیلی وقت بود به این وبلاگ سر میزدم و آپدیت نشده بود.
دلم برای مطلب جدید تنگ شده بود.

 
At October 24, 2012 at 1:53 AM , Blogger bluish said...

بگذریم از اینکه بعضی ها در این بازی سه پلشت آوردند، حکایت دو نفر را بشنوید كه مشغول قاپ بازي بودند. در يك پرتاب، پس از نشستن قاپها بر زمين در تفسير برد و باخت خود دچار شك و ترديد شدند و ضمن بر جا گذاشتن قاپ ها يك نفر را بدنبال داور مرضي الطرفين فرستادند. وقتي كه داور براي داوري آمد، ابتدا افراد تماشاچي را از اطراف دايرة بازي دور كرد و سپس مثل داوران تشك كشتي چندين بار دولا شد و به اطراف قاپها نگاه كرد و سپس رو به يكي از بازيكنان كرد و گفت: دو تومن تو بده. بعد رو به بازيكن ديگر كرد و گفت: دو تومن هم تو بده. بعد از اينكه از هر طرف دو تومان گرفت و در جيب گذاشت، قاپها را بهم زد و گفت: حالا بازي را از اول شروع كنيد! به نقل از محمد کمیجانی http://komijanculture.persianblog.ir/post/17

 
At October 24, 2012 at 11:19 AM , Anonymous اشکان said...

تمامیت‌‌خواه‌ها که رفتار اصلاح‌طلبان و آقای خاتمی را از ترس می‌دانستند و از این لحاظ فرقی نمی‌کرد، حداقل بهتر نبود آقای خاتمی هم مانند احمدی‌نژاد پشت مدیرانش می‌ایستاد؟ شاید این‌گونه سرعت اصلاحات سیاسی کم نمی‌شد و اصلاحات ادامه می‌یافت و به این‌جا نمی‌رسیدیم.

 
At October 24, 2012 at 2:17 PM , Anonymous دکتر محمدی said...

دلمان تنگ شده است . افسوس روزهائی را می خوریم که اقلا دو روز در میان این جا مینوشتید و ما دلخوشی بزرگمان بود . اما به نظر می رسد تی وی و فیس بوک شما را هم از ما گرفت. دستکم کمی رعایت ما را که به صفحه فیس بوک شما دسترس داریم بکنید . جائی هم نداریم که به مسئولان بی بی سی بگوئیم وقت دیدبان را اضافه کنند. وقتی در صفحه دوم بودید قول دادند اما حالا که شما همان قدر تا می آئیم بشنویم تمام می شود و خماری برایمان می ماند

 
At October 24, 2012 at 2:18 PM , Anonymous بیدار said...

ای خدا پدرتان را بیامرزد این روزها به قدری عصبانی هستم از مردمی که در اداره و در تاکسی و مترو می گویند چه خوب این دارد روی آخوندها را کم می کند. میگم بابا بی انصاف ها یادتان رفت به این زودی که این چه ظلم ها به این ملت کرد . عجب

ولی درست نوشته اید یعنی همیشه درست می نویسد و به اعتدال . این دفعه هم ازتان متشکرم که به داد ما رسیدید

 
At October 24, 2012 at 2:19 PM , Anonymous علی یاری said...

مرد ها زن ها بیائید به این مرتیکه فقط بخندیم واله راست می گوید آقای بهنود این ظرفیت این حرف ها را ندارد هفت سال است مملکت را بی آبرو کرده . البته تقصیر ماست که قدر خاتمی را ندانستیم و هی گفتیم براندازی بدون این که اصلا امکانش را داشته باشیم

 
At October 24, 2012 at 10:41 PM , Anonymous Anonymous said...

چگونه است که شخصی با اینهمه سابقۀ عوام فریبی حالا گوش پیام شنو پیدا کرده و میخواهد از بند نادانی اش نجات یابد .چگونه میتوان از چنین فردی انتظار داشت که یک شبه واقع بین بشود. مگراینکه دوباره برنامه ایی پنهانی در دستورکار خویش داشته باشد. بیچاره ملتی که مرتبأ مورد استفادۀ ابزاری قرار میگیرد.

 
At October 26, 2012 at 4:03 AM , Anonymous آرش said...

1- فرماندهان سپاه بی ترس از فرمانده بزرگشان نامه نوشتند؟! چرا باید می ترسیدند از کاری که می دانستند موجب خرسندی رئیسشان است؟!
2- کاش وقتی فردای دوم خرداد شریعتمداری نوشت " هیچ چیز عوض نشده" خاتمی و اصلاح طلبان این سخن را جدی می گرفتند. کاش از مقالات شلمچه و سخنرانی های محفلی با گفتن "خوراک تبلیغاتی داخلی است" و " انشاالله گربه است" و "نظر نظام این نیست" به سادگی عبور نمی کردند.....و هزار ای کاش بیهوده دیگر.

 
At October 26, 2012 at 1:55 PM , Anonymous آرش said...

به اشکان: من نمیدانم این چه جوی است که راه افتاده که مردم فکر میکنند احمدی نژاد شجاع و حامی مدیرانش است!

احمدی نژاد تنها رئیسی بود وزیرانش مداوم اخراج و استیضاح شدند. اخراج به دست خود که مطمئنا دفاع نیست. استیضاح هم که جای خود دارد. 7 وزیر اعلامی او اصلا رای نیاوردند.

او کسی است که میخواست رحیم مشایی را معاون اول کند اما نتوانست. او میخواست وزیر اطلاعاتش را عوض کند اما نتوانست. احمدی نژاد چه کرد که چنین فکری میکنیم؟ اگر همین امروز نیز دستوری از بالا برای تعویض مرتضوی بیاید او نیز می افتد. حال تصور کنید که خاتمی همواره چنین دستوری برایش می آمد. هزینه رفتارهای خاتمی بسیار بالاتر بود. او نمیتوانست مثل احمدی نژاد صبر کند تا دستور صریح و رسانه ای شده رهبری برای تغییرات بیاید مجبور بود به ابرویی تغییرات را انجام دهد که اگر نعلل مینمود مملکت را از دست داده بود.
احمدی نژاد اصلا شجاع نیست. حرف مفت زدن تو صحن سازمان ملل و صحن علنی مجلس همسو با حمایتهای بی دریغ رهبری که شجاعت نمیخواهد کافی است بی پرستیژ باشی تا هرآنچه به ذهنت میرسد بر زبان آوری

 
At October 27, 2012 at 4:16 AM , Anonymous milad said...

انتخابات سال آینده را فراموش نکنید. به پای صندوق کشاندن بخشی از مردم برای نمایش (شو) انتخاباتی لازم است. ایجاد یک چپ جدید درون حکومتی لازمه اش این بازیهاست بین زیر دستان نفر اول.

 
At October 27, 2012 at 6:12 PM , Blogger Nader Vanaki said...

من به همراه عده ای از دوستانم که دور اوّل به هاشمی رآی دادیم، دور دوّم به احمدی نژاد رآی دادیم چون می گفتیم زودتر توی روی این آخوندها در میاد و همانطور هم شد. نه موسوی، نه کروبی و نه محسن رضایی این دل و جرآت را نداشتند و نخواهند داشت و نقش چرخ پنجم ارابه را بازی می کردند. حداقلش احمدی نژاد چالش هایی را مطر ح کرد که هیچکسی نکرده بود. این را هم باید گفت که هیچ کسی وقایع اتفاق افتاده و خونهای ریخته شده در این انتخابات قبل را تآیید نمی کنه و حالا هم از اینکه به احمدی نژاد رای دادم متآسف نیستم چون از اون سه نفر دیگه هیچ دل و جراتی نمی دیدم

 
At October 29, 2012 at 3:41 AM , Anonymous Raha said...

باشد آقای بهنود گیرم احمدی نژاد انتخاب لج بازانه قدرت بود در فبال خاتمی !نا امیدی مطلق دانشجویان از جریان اصلاحات هم کار کیهانیان بود؟اگر تحریمی های تاثیر گذار حول کاندیدایی اجماع می کردند مجالی برای احمدی نژاد بود؟یادتان نرفته دو سال قبل ترش را! خاتمی میگفت انتخاباتی از این دست را برگزار نمی کند وکرد؟ تحصن نمایندگان را که از یاد نبردید آن جا که بهزاد نبوی می گفت اگر این شرایط را بپذیریم فاتحه انتخابات و دموکراسی را در این مملکت یاید خواند..! همان موقع که دانشگاه وقعی به تحصن نگذاشت که پیش از ان بریده بود و خاتمی هم قرص مصلحت خورده بود؟مگر کیهانیان قبل از دوم خرداد کم تریبون داشتند پس چرا خاتمی از دلش زاییده شد؟ نه نگویید تلاش آنان سازگار شدو احمدی نژاد انتخاب این بسیار مدعیانی جون سید اصلاحات بودند که طنین دوم خرداد را نشنیدند

 
At October 29, 2012 at 1:16 PM , Anonymous Arman said...

Mr. Behnood has said enough with humility about some of their miscalculations and delusional analysis, during the reformists administration of Khatami, but I still remember your article, at which, you had predicted that Ahmadinejad, would go the way, Seyyed Zia Tabatabaei had gone before. This one is apparently going to happen, although not after 90 days but 8 years!! Good job, sir!! Good job!!

 
At October 29, 2012 at 3:40 PM , Anonymous Anonymous said...

گر موافق باشید منازعات خارجی به فرجام برسد نه انجام! ظریفی تفاوت را در این میبیند: فر یعنی شوکت و اگر در جام ریزند باشکوه خواهد بود، مثل شوکرانی که سقراط در جام ریخت و سرکشید و فلسفه را بر کشید. اما هجای اول در ترکیب انجام انصافا که بد جوری بد است. خدا نصیب مکناد که به انجام رسیم. ایدون باد

 
At November 2, 2012 at 3:52 AM , Blogger bluish said...

نامه اخیر احمدی نژاد به رهبری از واقعیتی پنهان در عمق روابط سیاستمداران در ایران حکایت می کند. یک قدرت مطلقه مانند شاه یا رهبر با دایره اختیارات فراقانونی وجود دارد که برخی با استفاده از آن راه چندین ساله را یک شبه می روند. مانند جنینی که در شکم مادر، بزرگ می شود و پس از مدتی آنجا را برای خود کوچک می بیند. این جنین اگر شانس بیاورد سالم به دنیا می آید. ولی ممکن است به دلایلی با مادر ناسازگار باشد و سقط شود. احمدی نژاد باید انتخاب کند: به دنیا بیاید و یا سقط شود. و البته راه سومی هم هست: یک فرجام(انجام؟)ناگوار با فوت زائو!

 
At November 8, 2012 at 4:51 PM , Anonymous Anonymous said...

ابیاتی میفرستم که دوستی شب سال 1388 و چندماهی قبل از ایام حیرت آور زد و کشت ها سروده بود در شرح ابتذال رئیس جمهوری برنشسته و ده بر یک آقایان؛ تا درج فرمایید. این رئیس الوزراء (وبال گردن ها) تازگی ها قهرمان براندازی ظاهر می شود. تنها راه جدی به حساب آمدنش و بخشوده شدنش آن است که در باره انتخاباباتش راست بگوید و خویشش را به کوچه علی چپ بزند!

ای فلانی بنده تلبس باشی
تخم جن بوزینه ابلیس باشی

از نفیر "مکر و فن" در تحت ما (بی ارتباط با میکروفن نباشد)
گربه رقص جمله هر تحدیث باشی (حدثات اکبر و اصغر)

خر سواری بوالعجب موی دماغ
ریدمان میس رجب آلیس باشی (گفتمان هزاره سوم ازوست)

پنجه بر پشم حریفان می زنی
تا سهیم الریغ از تخمیس باشی
...
در رقابت های جام گهتران
بی نظیر و گه ترین تندیس باشی

پشگلی مازاد بر مصرف شوی
قعر چاه مستراح "الف" "نون" ریس باشی
...
زیر و رویت اصل و فرع شکلک است
در اودیسه عنتر اولیس باشی

حسرت بوئیدن سگ می خوری
بادشناس هیأت یک میز باشی

یکه چس لال مخالف خواندنی
گند راهت را پی تأسیس باشی

مثل پوشک دوستی با بی بی یان
هان نوار خون خور تأنیث باشی

تا توانی ذرت و پرت کن پشت هم
فاضلابی قابل تشخیص باشی

با عذرخواهی از سان سور های معموله!

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home