صدائی از فردا

این نوشته آیداست که دیشب نوشته است. بخوانیدش صدائی از امروز و فردا

به فردا می اندیشم
بیست و دوم بهمن ۱۳۸۸
به غلظت فریاد بدن های به هم فشرده ای که در بینشان نیستم
به لذت صفوف اول، گاز اشک آور، دل به هم خوردگی
به جدا افتادن از زیستن تجربه ی برابری
به جا ماندن از قطار دگردیسی شهروندانی که در نگاهشان عشق را مفهومی دیگر یافتم
به خیابانی می اندیشم زیر و رو، که شهروندان زیرزمینی اش به رو آمده اند تا غاصبان رویش به زیر زمین پناه برند

دوستی می گفت در خارج از کشور شهید می شویم فردا

فرداشهید خواهم شد از تاریخ خیابان های شهرم، چه نیستم
شهید حسرت... شهید غربت از قلب حادثه... شهید صفحه ی ۱۴ اینچی سیب مکینتاش
اندرونم پرواز می کند مدام روی خیابان های تهران مثل تصویر هلیکوپتری
اخبار ساعت ۸ شب ۲۲ بهمن هر سال این سی و یک سال
کانال یک
دو
سه
ما چه بیشماریم

خیال، امید، لبریز

تصویر می کنم آینده را از وصلت تکه خاطرات تصویری ۲۲ بهمن این ۳۱ سال و تکه خاطرات امسال از خرداد
تا بهمن
از نامه های رفقا تصویر می گیرم
از خاطراتشان که تکه تکه لابلای خاطراتم از هلیکوپتر فیلم گرفته ام
از انقلاب تا آزادی
صف زنجیره ی انسانی به هم فشرده از خرداد تا بهمن
گروه سرود دبستان 'امید انقلاب' که سرگروهش بودم
و دوازده سال پس از من خواهرم سرگروهش بود
جایزه گرفتن از دست مدیر
از جشنواره ی فجری که امسال نگرفت
از حافظه ی چت گوگل میل
از خانه ی نیافته و پروژه های نا تمام از خرداد تا امروز
از دل به هم خوردگی گاز اشک آور
ازتعلیق
از زندان
از گلوله - از مرگ

تصاویر هلیکوپتری خیابان های تهران مقابل دیدگانم رژه می روند
تظاهرات میلیونی از پیش از تولدم تا فرداهای دور امتداد یافته است
زمان و مکان به هم پیچیده اند و عشق ورزی می کنند در پس معرکه از انقلاب تا آزادی از خرداد
تا بهمن
و تاریخ از نو زاییده می شود

صفحه ی ۱۴ اینچی محو می شود
خاطرم نیست کدام تصویر وامدار پیغام محمد رضا بودقبل انتخابات، کدام از دل نامه ی نازنین در آمد و کدام از موبایل آرش تصویر برداری شده بود
مگر نه اینها خاطرات من اند
جملگی؟

تاریخ من حافظه ای تصویری است در وصلت کلمات و تصاویر جمعی مان از گذشته ای پیش از آن که زاییده شدیم
ما پیش از آن که زاییده شویم زاییده شده بودیم

و هر یک به هیات ما به خیابان می رویم در این عشق بازی خیابانی زمان و مکان در خاطرات زنجیر شده مان
چونان تصاویر هلیکوپتری از تظاهرات میلیونی
از انقلاب تا آزادی از خرداد
تا بهمن
و تاریخ از نو زاییده می شود

خاطراتمان به هم گره خورده اند
خاطرم نیست کدامش تو بودی کدام من
تمامی این روزها را دست در دست، زنجیر شهروندانم بوده ام
از انقلاب تا آزادی
گروه سرود امید انقلاب
از خرداد تا بهمن

فردا من در خیابانم
دستت را زنجیر دستم کن
نامه ات تجربه ی زیسته من است
لبخند پیروزمند خیابانی ات به اندازه ی نیمروی اجباری ۸ صبح می چسبد
و تاریخ دیگر بار زاییده می شود
به وسعتی فرای ۱۴ اینچ در میان صفوف بدن های به هم فشرده از سر شوق نعره خواهم کشید
صدایم را می شنوی رفیق؟