سور به بهانه حافظ

روز چهارشنبه پیش در روزنامه وزین اطلاعات بین المللی، که کمتر روزی خود را از خواندنش محروم می دارم، تیتر بزرگ "گردهم آئی شعرای جهان در حافظیه" بود. بالاتیتر "همزمان با روز جهانی حافظ با حضور رییس جمهور برگزار شد". اما خبر فقط یک جمله به نقل از خبرگزاری مهر، آن هم از قول آقای فیروز آبادی معاون سیاسی و امنیتی استاندار فارس. از خود پرسیدم معاون سیاسی امنیتی، حافظ و پنجاه شاعر. ربطشان چیست؟

نه در عکس رنگی صفحه اول اطلاعات بین المللی و نه در بقیه گزارش که در صفحه هفت وزین نامه اطلاعات بین المللی آمده هیچ نشانی از رییس جمهور نیست. از آن جا که مطمئن هستم آقای احمدی نژاد هیچ اجلاسی، آن هم با حضور میهمان خارجی را بدون سخنرانی های در باب نور و عرفان و مفاسد اقتصادی و مافیا و محو نظام صهیونیستی نمی گذارد، چشمانم به دنبال متن بود. اما دریغا از یک خط درباره حضور رییس دولت و سخنان وی.

به خود گفتم لابد همکاران وزین نامه اطلاعات خطائی کرده اند و یادشان رفته بقیه خبر را کار کنند، به آرشیو روزنامه ایران مراجعه کردم. روزنامه دولت که چنین خبری را کم اهمیت نمی بیند. اما روز سه شنبه تیتر بزرگ روزنامه ایران نشان می داد رییس جمهور در لرستان دو طرح افتتاح کرده. روز چهارشنبه خبر بزرگ این روزنامه بود "هزار شهر آمریکا در تسخیر معترضان به ظلم"، خبر دوم هم "نارضایتی رییس جمهور از شلاق زدن به فرد توهین کننده". روز پنجشنبه هم خبر اول روزنامه دولت از قول آیت الله خامنه ای بود که "جنبش وال استریت غرب را به زمین خواهد زد".

مطمئن شدم گزارش اطلاعات بین المللی درست نیست و از لذت خواندن سخنان حافظانه آقای احمدی نژاد گذشتم و دل خوش کردم که شاید آقای رحیمی معاون اول که به تازگی هم دسته گلی در شعرخوانی به آب داده است همایش حافظیه گشوده باشد. اما چنین نبود و گزارش نشان می داد که معاون شعر و ادب وزارت ارشاد [این هم از جمله کرامات دولت مردمی است، حتی از دوران حافظ هم کسی به فکرش نرسیده بود که وزارت ارشاد معاون شعر و ادب لازم دارد] این مهم را به عهده گرفته است.

چنین بود که به اسامی شاعران میهمان در همایش حافظیه اکتفا کردم. چیزی بود نظیر همایش انتفاضه فلسطین که جز خالد مشعل هیچ نام آشنائی درش نبود و عکس ها نشان می داد شرکت کنندگان هم بیشتر در خواب بودند. اما اگر کسانی که در آن همایش بودند می توانستند به دلایل امنیتی ناشناس و ناشناخته باشند، شاعران را چه محذوری هست که نام هیچ کدام را نشنیده ایم و نمی شناسیم. به مطایبه در دل گفتم به گمانم حضور معاون سیاسی و امنیتی استان فارس باعث شده که همه شاعران نامدار حاضر با اسامی مستعار باشند چندان که هیچ یک از این شاعران را نشناسیم. حتی با کمک جستجوگر گوگل افراد این فهرست به عنوان شاعر یافت نشدند. جز سه نفر. شما هم بگردید:

دلیا ماریا موسو رینالدی از اروگوئه، آلفرد یوسون و ریکاردو دو انگریا هر دو از فلیپین، تونگ چون شین و سه هون شی هر دو از کره جنوبی، بالرام شوکلا از هند، علی عباس و پروفسور ویکتور الکک از لبنان، ویچیر هاسیچ از بوسنی و هرزگوین، ادوارد میلیتونیان از ارمنستان، اروین یاهیچ از کرواسی، صافت ادورویچ از مونته نگرو، لطیف هلمت از کردستان عراق، ههیو هاج و ابراهیم بگلو هر دو از آفریقای جنوبی، رستم توفیق از آذربایجان، عبدالقیوم دیدار، سید شبیر جعفر رضوی، و جاوید اقبال قزلباش هر سه از پاکستان، نظیر العزمه و نظار بنی مرجه، هر دو از سوریه، خالد النجار از تونس، تونی باولند از انگلستان، ساتاپورن فیلیفاجانگ از تایلند، احمد نظر از ازبکستان، دنیس مه یر از آمریکا، ارلینگ کیترسون از نروژ، روالنا هایوا از تاتارستان، واقف محمد اف و خان علی کریمی از نخجوان، منعم الفقیر از عراق، نادیا ربرونیا و حسین لیالیچ هر دو از صربستان، لی یان از چین، جلال فدائی از ترکیه، حبیب الله سراجی از بنگلادش و منیر حسن از اتیوپی.

طرفه آن که در هیچ یک از گزارش ها، نام آن تعداد شاعران ایرانی هم که به بهانه روز جهانی حافظ بر بالین لسان الغیب رفتند نیامده . به گمانم از آن روست که آنان نیز برای مردم حافظ خوان به عنوان شاعر شناخته نیستند. پس حالا شاید بتوان پرسید از این همه مناسبت سازی و تبلیغ توخالی و بی محتوا، جز شامی و هتلی و پذیرائی و انعامی چه چیز به چه کس می رسد. آیا به راستی حافظ شیراز را نیاز به این گونه رسم هاست. دریاچه ها را خشک کرده اید به شارح آب رکن اباد هم رحم نمی کنید؟ آیا حاضران این همایش ها خوانده اند که حافظ روزگاری گفته است
ما آبروی فقر و قناعت نمی بریم
با پادشاه بگوی که روزی مقدرست.