صدای تو خوب است

روز جمعه از هر روز آراسته تر و به قاعده تر، سبزها را از دست باز کنید، از سر بردارید، اما در دل نگهدارید. پس با لبخندی به سبزای جنگل های آسیب دیده، بریده و رها شده سرزمین مان، با دلی شاد به شادی صبح های کویر وطن مان، با گام های مطمئن، دست در دست دوست، به سوی جائی که مدنی ترین شناخته و ساخته بشر مدرن است برویم برای تغییر و اصلاح امور، یعنی حوزه رای.

سیمین می گفت دیشب: مگر چند بار در عمرمان مجال می یابیم که لبخند را با همسایه ها تقسیم کنیم. سرچهار راه به احترام آن که مخالف ماست بایستیم و نشان بدهیم که نه خشمی هست و نه کینه ای.

برویم و بگذاریم پشت آن ها که دروغند و دروغ می بافند خالی شود. بگذارید فتوشاپ دروغ به بازار آیدد، بگذارید لبخند را هم قتوشاپی برگردانند. بگذارید دلخوش سونامی فتوشاپی شوند. تا همین الان زنجیره سبز و سفیدتان دلشان را خالی کرده، تهدید می کنند، دندان قروچه می روند. نگاه کنید به شماره امروز کیهان، مرغ پرکنده ای است، نگاه کنید که رفته برای کوبیدن هاشمی کسی را گواه آورده که صد برابر پولدوست تر و فرزندانش در هدر دادن جنگل های شمال و لاستیک دنا گشاده دست ترند. پرونده های اجاره جنگلداری مازندران را ببنید، ماجرای لاستیک دنا را بخوانید. از کیهانیان عربده جو ماجرای زمین های دماوند را بپرسید و صندوق ال طه را سراغ بگیرید که پولشان را کی خورد و خبرانش را از صندوق بازنشستگی نیروی انتظامی که داد. مقدمه کتاب ناگفته های دادگاه کرباسچی را به قلم همین آقای یزدی بخوانید.

خبر روزنامه اصولگرا را بخوانید که همین دیروز پنچهزار نامه یکجا به بانک ملت شعبه اهواز رفته که به پنجهزار تنی که از اهواز به رییس جمهور نامه نوشته اند قرض الحسنه پنج میلیونی بدهید تا قبل از انتخابات. از کیهان عدالتجو سئوال کنید این دزدی نیست از بیت المال بخشیدن شب انتخابات. خبر دیگری از اتوبوس های است که کرایه اش از جیب دولت [بیت المال ] پرداخته شده تا در اهواز مردم را به پیشواز ببرد و ده های شبیه به این خبرها که دیگر از حد گذشته. از کیهان عدالتجو بپرسید چرا وقتی بزرگ ترین موسسه پول پرداز [مسکن مهررضا] با میلیاردها پول ملت در اختیار آقای شبیری شوهر پروین خانم احمدی نژاد قرار گرفت و رفتند تا شسنا [بزرگ ترین موسسه پولی کشور را که سرمایه صندوق بازنشستگی است] در اختیار مهرداد بذرپاش بگذارند یک ماه مانده به انتخابات، و رهبر نگذاشت، چرا صدایت در نیامد. وقتی قطار شیراز به اصفهان موقع افتتاح آن رسوائی را به بار آورد، قطار بم به زاهدان به همان ترتیب راه نیفتاده به شن نشست و روشن شد در نبود واحدهای کارشناسی سازمان برنامه چه اتفاق می افتد، چرا هیچ نگفتید. وقتی آقای خورشیدی با آن سوابق گفت به علت مخالفت با طرح های نادرست چه نسبت ها به او داده اند که پسرش تنها داماد آقای احمدی نژادست، چرا از وی به عنوان یک رزمنده آشنا دفاع نکردید. چیست این لقمه چرب و شیرین که همه را از آن باز می دارید و تنها به خود می پسندید.

گفتند چرا چهار چنگولی باقلوا می خوری جناب، جواب داد می خورم که این پسر نخورد و دل دزد نگیرد و به چرب و شیرین جهان مبتلا نشود. حکایت کیهانیان است.
من صاحب این قلم، اهل روزنامه نگار جنجالی نیستم و اگر اطمینان به این اخبار نداشتم به هیچ روی در این جا نمی آوردم، اما گاه این که مردم به این سادگی گرفته شوند که شعار شعار شعار فریبشان دهد آدمی خجل می شود و هوس می کند که بازگوید نه چنین نیست. به قول قائم مقام بر نابینائی ما سرمایه ننهند.

اما شما شادمان باشید که در دقیقه نود صدا و سیما بیست دقیقه وقت اضافه هم داد تا هیچ جای گلایه نماند. و دیدید که این زمان را صرف چه کرد آقای احمدی نژاد. بگذارید نکته ای بگویم از یک مقاله که اصلش را گذاشته ام برای بعد انتخابات و عنوانش را داده ام ما با تو هستیم محمود. در حقیقت نامه ای است به رییس جمهوری که به او رای ندادم. آن نکته این است که محمود در چشمانت به همان اندازه که بی خبری دیدم صداقت هم سراغ کردم، کاش چنین نبود، کاش فرصتی را که روزگار به تو داده بود در اختیار اینان نگذاشته بودی. کاش جز این کارها که کردی کار بهتری می توانستی کرد. کاش در خیالت کاری شبیه به شورش مداحان علیه وعاظ نبود. کاش دنیایت بزرگ تر بود و می دیدی که در دست تو جا نمی گیرد. کاش چشمانت را نبسته بودند که گمان کنی آن که زبانش را نمی دانی از تو تقاضای راهنمائی برای مدیریت کرده است. کاش چنین بی خبر نبودی که گولت زنند و در گوشت بخوانند که همه جهان در انتظار تواند و مرد سوری ترا پیامبر دیگر می خواند.

در بیست دقیقه دیشب مطمئن شدم آن چه دیروز نوشتم با عنوان نگران نباشید، نادرست نبوده است . هیچ امتیازی از این تبعیض آشکار، به دست نیاورد آقای رییس جمهور. اما چه بهتر که این فرصت به او داده شد. هیچ بهانه برایشان نماند. دیدید که پاسخ ها چه بود. همه گنگ، همه مبهم. مثل آمار شفافیت که گفت متعلق به شرکت صهیونیستی است. همه بکصدا گفتند عجب. اگر نشان می داد که ایران در این دوران پاک شده و هیچ فساد در آن نمانده البته نه تنها قابل اعتنا بود و صهیونیستی نبود که می شد دعوتش کرد و معامله ای هم پاداشش داد.
رییس جمهور در جواب معاندان ساختگی گفت من فقط چهار باجناق دارم که خیلی دوستشان دارم اما هیچ کدام در کار اداری نیستند، همان زمان فیلم نشان می داد که آقای زریبافان چه می کند در دانشگاه شریف، و هیچ کس یادش نرفته مقاومت رییس جمهور را برای نگاه داشتن وی در دبیری هیات دولت.

دیدید که آقای احمدی نژاد دیشب سعی داشت فیلم هاله نور را برخلاف تصریح دفتر آیت الله جوادی تکه های فیلم وصله شده توصیف کند که از حرف های وی به هم دوخته اند. غافل که آقای الهام جور دیگری تکذیب کرده بود. کسی که وقتی رییس جمهور شد کوتاه مدتی استاندار اردبیل و دو سالی شهردار پرمساله تهران بود و طرح اصلیش تبدیل میدان های شهر به مزار شهدا بود، در برابر میلیون ها نفر به کسی که بیست سال فرمانده سپاه و از جمله فرمانده خود او بوده، و ده سالی است در مقام دبیری مجمع تشخیص مصلحت در همه امور کشور جریان دارد می گوید شما از جریان اداری خبر نداری. و وقتی متهم به جسارت و [...] می شود به خروش می آید. کسی که چندان خودمحورست که همه چیز به همه کس می گوید اما چندان که پاسخ می دهند به فغان می آید که به ملت توهین شد، مطمئن شدم که اگر ساعت ها به او مجال بدهی زمین شوره سنبل بر نیارد.

اما درست این است که پاسخ همه تحقیرها، همه رنج ها که بردید در این چهار سال. به ویژه برای سلطنت دروغ، پای صندوق با چهره شاد و لبخند دادنی است.

نه شعاری و نه پاسخی با دلی مطمئن باید رفتن. بگذار گره در پیشانی بندند، بگذار تهدید کنند، بگذار دروغ بگویند. خائن می ترسد. این شما نیستید که می ترسید. هر کس در دل بخواند این آواز را: دروغ بد است تفنگ بد است گلوله بد است.

صدای تو خوب است . و جمعه روزی دیگرست