نگران نباشید

به عنوان کسی که رسانه های الکترونیک را می شناسم، از سال ها پیش بر آن مداقه داشته ام، درسش داده ام، و از سی و چند سال پیش در معیت زنده یاد علی اسدی و دکتر ابراهیم رشیدپور مشهور بوده ام به مک لوهانیست، توصیه ای دارم به هواداران اصلاحات.

نکته ای که به نظرم آمد باید گفته شود در جواب نگرانی هائی است که از دیروز به گوش می رسد در میان هواداران تغییر و اصلاحات که مبادا صدا و سیما به آقای احمدی نژاد در آخرین روز تبلیغات وقت اضافی بدهد. در حالی که اعتراض به تبعیض در نحوه برخورد دستگاه های عمومی حق هواداران نامزدهائی است که از این حق محروم می مانند، اما متوجه باشند که این عمل به سود تغییر است.

قصد دارم بعد از انتخابات نقدی در مورد مناظره های تلویزیونی بنویسم که انتشارش در این زمان شائبه جهت گیری انتخاباتی پیدا می کند و درست نیست.

اما در این فرصت همین را گفته باشم که حضور آقای احمدی نژاد در وقت اضافی در سیما بدون توجه به آن چه می گوید به زیان ایشان است. تجربه این هفته نشان داد که آقای احمدی نژاد در مناظره تلویزیونی برنده نیست. دلیلش هم واضح است روش ایشان شوک سازی است و مانند هر شوک دیگری، تنها چند ساعت شاید یک روز اثر ترساننده – و برانگیزاننده – دارد. بعدش به ضد خود تبدیل می شود چنان که الان شده است. توجه نکنید به شور هواداران دولت، این شور قبل از مناظره ها هم بود و چیزی بر آن افزوده نشده است. اما نگفته پیداست که مناظره ها هم برای آقای موسوی و هم آقای کروبی و هم آقای محسن رضائی عده ای هوادار ساخت.

به زبان دیگر آقای احمدی نژاد در برنامه ای که ممکن است برایشان طراحی شود چندین کار می تواند کرد . از این که شوک دیگری وارد کند و عده ای دیگر از شناخته شده های نظام را به فساد متهم کند – بیائید فرض کنیم به بیت بنیان گذار جمهوری اسلامی و رهبر فعلی هم نزدیک شود، چنان که مورد اول را هوادارانش انجام داده اند و مورد دوم را هم خودش با نام بردن از آقای ناطق نوری رییس بازرسی بیت رهبری انجام داد – و یا فرض کنیم که در این برنامه اضافی بگوید عذر می خواهم اگر توهینی به کسانی و خانواده هائی کردم، این کار قوه قضاییه است و من از آن پشیمانم.

بین این دو احتمال افراطی و تفریطی هم ده ها راهکار هست. اما به نظر من هیچ کدام از راه هائی که پیمودنش در توان و ظرفیت تیم آقای احمدی نژادست، فایده ای برای وی ندارد. نفس این که تظاهرات دیروز تهران چنان لازم آمد، به تیترهای کیهان، وطن امروز و دیگر روزنامه های هوادار دولت نگاه کنید، نشان می دهد که مناظره های تلویزیونی بعد از سه روز تاثیر منفی خود را بر اردوی دولت آشکار کرده است. این تظاهرات ، از آن جا که بدون سازمان دهی ستاد انتخاباتی ایشان و بدون دخالت نیروهای مسلح و بسیج گروه های وابسته به سپاه میسر نشده است، نشان می دهد که مناظره تلویزونی اعتماد به نفس را از تیم آقای احمدی نژاد گرفته. حضور در یک برنامه تلویزیونی وقت اضافی تیر خلاصی خواهد شد به امید هایشان.

بنابراین هیچ جای نگرانی برای هواداران تغییر نیست.

این دو روز بسیار مهم است برای اردوی هواداران دولت و مهم است که چطور می توانند موج برخاسته را بنشانند بدون آن که به آن کمکی کرده باشند. خیلی ظریف است. نه این که راه حل هائی وجود ندارد، اما بدون یک گردش سریع و چرخاندن کامل فرمان عملی نیست، این هم در خصلت تیم دولت نیست.

آن چه این روزها رخ می دهد نشان دهنده گنجایش جامعه ایرانی و این نسل، در عین حال هاضمه نظام است که دموکراسی و آزادی و شور را تحمل می کند. و در میان کشورهای خاورمیانه یکتاست. و این است قدرت کشور نه شعار و شعرهای حماسی توخالی. نمایش این گنجایش است که رقیبان را می ترساند. از همین رو مهم ترین دلشوره جامعه، در این روزهای رای گیری باید حفظ امنیت باشد. بنا به مثلی که هفته قبل نوشتم همان ورزش چینی است که یکی چنگ در ران و بازوی دیگری می اندازد و چندان می فشارد که خون از آن بیرون می زند. بازنده آن است که فریاد می زند. در این جا باید گفت بازنده آن است که دست به خشونت می زند. چه خشونت موردی و در حین بحث و گفتگوها، چه خشونت های انفجاری مانند زاهدان.

هر نوع تندی و بدرفتاری کمک بزرگی است به کسانی که نشاط این روزها را نمی پسندند، و اگر قدرتی برای نظام می شناسند در بمب و موشک و شعار و صدقه پراکنی است. نشاط جامعه در گرو میانه روی و اعتدال است. و هیچ بهانه به دست بدخواهان ندادن.

یادمان باشد که مردم ناظرند و هنوز نرفته اند به خانه. روزهای خیلی حساسی است برای کسانی که خیال فعالیت سیاسی و اجتماعی در ایران دارند. نمره می دهند مردم، ابراز محبت ممتحن به یکی از شاگردان، در این شرایط موجی ایجاد خواهد کرد علیه معلم و شاگرد رانت خوار نگران نباشید.