کیهان و سعیدالملک

گفتند یک زندانی را از انفرادی به بند عمومی بردند، غمزده و دلمرده نشسته بود در راهرو به بازجوئی ها و شکنجه هایش فکر می کرد که یک زندانی جیب بر آمد و از سر همدردی پهلویش نشست و گفت غم نخور داداش همیشه همین طورست، یک بار بدبیاری می آری و گیر می افتی، حالا مالی هم در جیبش بود. زندانی نگاهی به او انداخت و سرش را گرداند.

فردا روز باز آن زندانی آمد و چون تازه وارد را مغموم دید، از سر دلداری گفت گاهی اتفاق می افتد که بغل دستی چنان جیغ و داد راه می اندازد که همه را با خبر می کند، دستت تو جیب بود گیر افتادی هان؟ مرد زندانی نگاهی به او انداخت و شانه بالا انداخت. حوصله نداشت.

فردایش داشت زخم های مانده از شکنجه و بازجوئی را مرهم می نهاد که باز زندانی رسید و دید و گفت اوخ اوخ چه کتکی بهت زدند، نکنه عوضی جیب کنده لات ها را زدی. عجب بدشانسی بابا، خوب بود نگاهی به قد و بالایش می کردی. زندانی بی حوصله گفت ول کن بابا. گفت هان اژان بود و قاه قاه به خنده افتاد.

دو سه روز دیگر همین داستان تکرار شد و زندانی هر روز بر این فرض پافشاری می کرد که تازه وارد جیب کسی را زده که جز این دلیلی برای زندان کس نمی شناخت، تا بالاخره زندانی که حوصله اش سر رفته بود گفت بابا من سیاسی هستم. ناگهان طرف فریاد برداشت که ای پس جيب رييس الوزرا را زدی ؟

حالا حکايت ماست با اين آدم های ذاتا در دادستانی و اطلاعات کار کرده که تصور می کنند هر کس بايد الزاما به یک سازمان اطلاعاتی وابستگی داشته و جیب کسی را زده باشد. کيهان در اين مورد خبری نوشته درباره من.

روزنامه شریفه در اين مورد ید طولائی دارد، یه نظر می رسد که نوعی بیماری انتقام از خود، یا احیانا عذاب وجدان گریبانش گرفته، چون با هر کس مخالفتی دارد او را به همکاری خود متصف می کند، از جمله دوست نازنين از دست رفته اش سعید امامی را. فردای خودکشی وی عامل سیا و همسر وی را مامور اف بی آی[کذا] خواند. و به اين ترتيب به همکاران دیگرش گرا داد که با فهیمه گورانی همسر سعید امامی همان کار را بکنند که در فیلم رسوائی که در همه جهان پخش شده بخشی از آن دیده می شود. این فیلم تنها مستند از شکنجه در همه جهان است، چنان یادگار مهوع و فجیعی که آقای شریعتمداری و بازجویان حاضر درآن فیلم هرگز از تیغ نفرین و سئوال ها خلاصی نخواهند داشت. پیش از اين در پرونده پربرگ شکنجه در شیلی و اسپانیای فرانکو و پرتغال سالازار و ایران پنجاه سال گذشته جز چند تا عکس از بدن های زخم خورده چیزی نبود. حالا هست.
مقاله علی افشاری را اینجا بخوانید
نگرانی
اما نکته ای که نگرانم می کند این ها نیست، که از این دست یاوه های بی سر وته کیهان بسیار می نویسد. به نظرم می رسد که باز کسی که شنود های تلفنی را پیاده می کند، خطا کرده تا کی گند آن در آید. امیدوارم بی گناهی گرفتار نشود. معلومم نیست تلفن چه کسی را به جای تلفن من، و کدام مخاطب را سردبیر یکی از سایت های اصلاح طلب گرفته اند. خدا عالم است. و معمولا هم برای این قبیل اشتباهات کسی همکاران آقای شریعتمداری را تعقیب و پی گیری نمی کنند، آن ها مصونیت آهنين دارند.

هر کس اندک آشنائی با نوشته های من داشته باشد می داند که من در عین احترامی که برای علی افشاری قائلم با نظرات وی موافقتی ندارم چه رسد که به کسی و یا سایتی اصرار کنم که آن را منتشر کنند. با گفته های آقای عطری هم مطلقا موافق نیستم. از سوی دیگر کدام سایت اصلاح طلب برای انتشار نوشته این دو نماينده پیشين جنبش دانشجوئی منتظر یک پارتی مانند من می ماند. اصلا هیچ یک از سردبیران و مسوولان دو تا سايتی که به عنوان سایت های نزديک به اصلاح طلبان هر روز بهشان سر می زنم، نمی شناسم.

کل این نوشته کیهان که دیگر به وضوح بولتن شنودها و بازجویان شده خنده آورتر از آن است که توضیحی لازم داشته باشد. طنزنويسمان باید دست به کار شوند و بپرسند کجا مسعود بهنود چنین اعترافی کرده است و کی آن را به گوش آقای شريعتمداری رسانده، مگر بازجوها خواب دیده باشند که مرا به انفرادی انداخته اند و آن جا وادار به اعتراف شده ام. احتمال دیگر این که فرض کنیم من تلفن کرده باشم به کسی در تهران، که تلفنش هم به شنود وصل بوده، و با اصرار و قید قسم به او اعتراف کرده باشم که عضو سازمان اطلاعاتی شده ام[کذا]. سردبیری سایت معتبر "روز" را هم روزنامه از اعتبار افتاده کیهان هر چند وقت به یکی نسبت می دهد و جای خندیدن هم ندارد. قرار نیست خوانندگان این روزنامه سئوالی کنند.

اما می ماند اين که کیهان تصور می کند با اين گونه خبرسازی های تهدید آمیز می تواند مخالفان دولت احمدی نژاد را ساکت کند.

گرفتاری بزرگی است که از حالا به بعد کیهان را هر روز عصبانی تر و پرونده سازتر خواهید دید. اسباب خنده مهیا خواهد بود. یک عمر این روزنامه تحت رهبری مهدی نصیری و حسین شريعتمداری به دولت ها بند کرد و انتقاد کرد و مچ گیری ها کرد و از آن جا که مردم همیشه دلشان خنک می شود از انتقاد از صاحب مقام های بی درایت، روزنامه مچ بگیر خواننده ای و تیراژی داشت، تا رسید به جائی که احمدی نژاد را مناسب تشخیص داده، آراستند و به حجله فرستادند و خودشان شدند روزنامه دولت. عروسی که دولت احمدی نژاد باشد، چیزی نشده هزار عیب عرفی و شرعی اش آشکار شد و روسیاهی به کسانی ماند که در مقابل یک پست وزارت و یک گواهینامه منقد [ که در عالم طنز مارکزی به ناسزا شبیه است] همه حيثیت خود را خرج کرده اند. کیهانی ها با آشکار شدن عیب و علت های عروس، راه افتاده اند به سروصدا و دهل زدن و از هر حادثه ای به ضرب بزرگ ترین حروف سربی پیروزی ساختن و همزمان هر کس را که عیب و علت عروس را فاش کند به دشنامی به خیال خود از دور خارج کردن. گیرم همه این کارها با موفقیت صورت گرفت. به قول کریم شیره ای صد شب که نمیشود سعیدالملک را خواب کرد. به خصوص که در این جا سعیدالملک، هفتاد و پنج میلیون جفت چشم بیناست و هفتاد و پنج میلیون دهان گشوده که هر روز سیرکردنشان سخت تر می شود.