حاصل جنگ

گاه عکس ها کار صد مقاله می کنند. این عکس تصویر یک تجاوز است شوخی هم ندارد. حالا ما با طرفین دعوا هر نوع رابطه ذهنی و عملی داشته باشیم فرقی در آن ترس که در جان این چند زن است ندارد. شوهران و برادران آن ها بر اساس یک سنت شرقی که نامش غیرت است با دیدن این عکس و دریافت وضعیتی که محارمشان در غیاب آن ها درش گرفتار بودند خود به خود به صف تیراندازان و جانبازان می روند. نیازی به قدرت بیرونی ندارد. و این ها همه را امروز می توان گفت که کمتر کسی در دنیا تردید دارد که حمله به عراق [ که کاملا از مقوله حمله به افغانستان جدا بود] نه به خاطر دل ما ایرانیان که از صدام خون بود، نه به خاطر مردم عراق که اسیر دیکتاتور بودند، نه به خاطر صدور دموکراسی و لک زدن دل واشنگتن برای نبود آزادی در عراق ، برای هیچ کدام از این ها نبود. بل به خاطر آن بود که محقق شده که در سی سال آینده نفت از حالت فعلی خارج می شود و چاه ها به ته می رسد. در آن حال نیاز ها به شدت از این که هست بالاتر می رود و بر سر مانده آن دعوا می شود، آب هم کم می آید و هر کس پول دارد می خواهد آب گرانبها و نایاب را بخرد و پول در گرو داشتن سوخت است، پس هر کس سرچاه نشسته رهبری جهان را دارد. اما آمریکا که آمده برتری آینده خود را تضمین کند گرفتار شده است. در چنین صورت مساله ای درست ترست که با احمدی نژاد دست بدهد و از مخصمه به در آید، یا بهترست همین صحنه را در ایران هم تکرار کند با هزینه ای ده برابر . به نظر می رسد هیچ عاقل حتی جنگ طلبی در واشنگتن نظر دوم را ندارد.