شموشک در نیوزلند
مجله شهروند که هر هفته یک پرونده را ورق می زند. اين هفته پرونده فوتبال را انتخاب کرده بود، از من هم خواستند درباره فوتبال بنویسم. به عنوان يک فوتبال دوست قديمی اين مقاله را نوشتم
posted by masoudbehnoud @ 9:24 AM
9 Comments
نظرات
با درود
جناب بهنود عراق قهرمان اسیا شد کاری که در زمان سردار قادسیه و عدی و قصی موفق به انجام ان نشد ایا این امر نمی تواند تکلمه ای باشد بر پیشرفت در همه ارکان این کشور در اتیه ای نزدیک شاید باید عراقی ها از جورج بوش سپاسگزار باشند به خاطر این فتح
یا حق
سلام بهنود عزیز
باز هم زیباو گیرا از قلم زیبایت ممنونم. با تو فاصله بین نسلها احساس نمی شود.
بهنود مردی برای تمام فصول.
رفتم تا شهروند را بخرم. چقدر بی سروصدا منتشر شده است. چقدر برایم جالب بود مقاله شما. بگذاريد چيزی را به شما بگویم. گرچه ما همه سیاست زده ایم و از بزرگانمان انتظار داریم که همیشه درباره سیاست بنویسند اما در مورد شما هر گاه از سیاست خارج می شوید و به خاطرات خود و یا ادبیات می روید محشرید. شبیه ندارید. یعنی من که شبیه به شما نویسنده ای نمی شناسم
you have such a great sense of humor !
این را هم من بخاطر دارم ٬ سهراب سپهری عاشق دارایی بود همیشه در در ضلع
شرقی زیر جایگاه !!برای اکبر افتخاری و بازی زیبایش هوار میزد انموقع دارایی
دکتر زرین نام داشت دکتر طهورا و عزیز اصلی که اصله کاری لقبش بود و طالبی
ومهراب شاهرخی که از تیم دشمن !!بدارایی پیوسته بود
و شما از قلم انداختید محرومیت ان شش شاهینی ملی پوش را و هرگز علت سیاسی
ان معلوم نشد جاسمیان ٬ برمکی ٬ دهداری ٬ ....و در خاتمه قلیچ خانی و همبازیش
هنگام بازگشت از تایلند جزوه های مائو !!را در ساکشان مامورین گمرک مهراباد
پیدا کردند که جریانش مفصل در جراید انروز توضیح داده شد و شایعه این بود
که همایون سر طلایی انهاراها لو داده بود
واقعا زیبا نوشتید
برازنده است مردی برای تمام فصول
خسته نباشید
برای مطالب غیر سیاسی هم بخوبی نوشته های سیاسی مینویسید
از اینکه هر روز حال شما را(با سر زدن به سایتتان) می پرسم خوشحالم
بسیار جالب بود لذت بردم
در زمینه ی ورزش و تأثیر آن بر روابط اجتماعی و سیاسی هزاران کار نکرده باقی مانده است
باید به عنوان یک منظر همواره باز باشد و درباره ی آن نوشت
دم شما گرم! از فوتبال هم که می نویسید آدم را روی صندلی میخ کوب می کنید. لذت بردم از خواندن این مقاله زیبا. اصلا فکر نمی کردم این مسایل را بشود به یکدیگر ربط دارد. زنده باد.
درست می فرمایید آخرش این سیاستمدارها هستند که برای ماندگار شدن در اذهان عمومی می آیند و با ستاره های فوتبال و غیره عکس می اندازند
***
از خوندن خاطرات فوتبالیتون لذت بردم. ضمنا خوندن یکی دو تا مقاله مثل نوشته های شما باعث شده که من که هیچوقت از "علی دایی" خوشم نمیومده یاد بگیرم که اون در هر صورت پرافتخارترین فوتبالیست ما در سطح بین المللیه و به من که حتی بلد نیستم یه شوت کات دار بزنم نیومده احساسات شخصیم مانع عزت و احترامی که باید به ایشون بذارم بشه. انصافا در حق ایشون خیلی کم لطفی و بی مهری شده. و درست می فرمایید قهرمان دلش به چی خوش باشه؟
ضمنا یکی مثل روبرتو باجو اونهمه توی دو جام جهانی توپ مرده رو گل کرد و خلاصه ایتالیا رو رسوند به جایی که فینال مقابل برزیل در آتلانتاست. پنالتی آخر رو زد توی هوا. میدونم دل همه شکست ولی این همون باجوییه که از توپهای مرحوم شده گل ساخته و از مقدماتی به فینال رسونده تیم رو، پس حرفی باقی نمی مونه، عین همین هم برای علی دایی
مگه نه؟
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home