ترمه خوش دست روزگار

دو هفته پیش بچه های روزنامه اعتمادملی خبر دادند که می خواهند ويژه نامه ای برای سيمين دانشور در آورند گفتمشان نیت خیر مگردان که مبارک فالی است. گفتند سهم تو چه.چنين بود که رفتم و بخشی از کتاب هنوز منتشر نشده نام و یاد را بيرون کشيدم و فرستادم. و در فرصتی که دست داد همين تکه را برای ابراهيم گلستان هم خواندم . دوست هفتاد و چند ساله خانوادگی با سيمين خانم. که اگر نمی دانيد بدانيد يکی از بهترين کارهایش نامه بلندی به سيمين خانم است درباره آقاجلال که در تهران در انتظار مجوز است برای چاپ.
آقای گلستان دو نکته هم تذکر داد که گفتن ندارد درست و به جا بود و عمل شد.سيمین خانم اما هیچ تذکری ندادند، همين طور لبخندکی زده بودند
اما ويژه نامه ای که آقای ولی زاده برايش زحمت ها کشيده بود و طرح ها داشت، ماند. چرا که سيمين خانم به بيمارستان منتقل شدند قبل از آن که گفتگوی بزرگ ممکن شود. و چنين شد که من که خبر شدم کار سيمين خانم سخت شده است به دلم افتاد که بايد اين نوشته را وقتی به حليه طبع بیارایم که هنوز دنيای بد ما به وجود خوب خانم دانشور مزين باشد. دوست ندارم که سوکنامه کسی شود که خودش را برای خودش دوست داشتیم و داریم.
در عین حال بگویم کتاب نام و یاد، همچنان که از نامش پیداست درباره افراد است و جاها. و اين از جمله تکه هائی است که دوستش دارم.