دو دینار و چهار در صد

گفتند مردی به سراغ بدهکار خود رفت که چند سالی بود قرض گرفته بود و پس نمی داد، به هیچ اشاره و پیامی وقعی نمی نهاد. نرسیده گفت برادر آمده ام به من بگوئی که ایا اصلا قصد داری طلب مرا بدهی یا نه. بدهکار طلبکارانه پرسید حالا این ده دینار این همه مرافعه دارد.
مرد بستانکار پاسخ داد ده نیست و صد دینارست و مرافعه ای هم نیست سئوالی کردم.

مرد گفت ای عجب مگر آن سال وبائی هفت دینار به جای تو برای خیرات ندادم. حتما یادت هست که آن سال در عروسی پسرکدخدا هم ده دیناری به تو دادم دم قهوه خانه . تابستانی بود خوب به يادم هست که بیست دینار در بسته ای گذاشتم زیر ناودان خانه تان. گفت و گفت و گفت تا رسيد که هفته پیش سی دینار را شمرده در بسته بقچه ای از بالای دیوار خانه ات به درون انداختم، پس ده دینار بیش تر نمانده است. بستانکار همان طور که چشم ها تنگ کرده بود و گوش می داد گفت برادر تو که انداختی می خواستی این ده دینار مانده را هم بیندازی، و مرا و خودت را از این زخمت خلاص کنی.

این حکایت ماست و استاندار محترم سیستان و بلوچستان که فرموده است 96 در صد [نه نود و پنج و نه نود و هفت] از طرح هائی که در سفر استانی دولت مصوب شد اجرائی شده و به نتيجه رسيده و از اين جهت استان سیستان و بلوچستان در مرتبه اول بين استان ها قرار دارد.

در جست و جوی آن ده دینار باقی مانده اين اطلاعات از مصاحبه آقای حبيب الله دهمرده استاندار سیستان و بلوچستان [شنبه، هم میهن] به دست می آید.

در سفر استانی دولت مجموع 66 مصوبه و 121 توافقنامه بين ادارات امضا شده است. در آن ميان طرح های اساسی و زيربنائی به توضیح درست استاندار یکی خط آهن و راه است و ديگری گاز رسانی به شهر ها، ساختن چند دانشکده، سد و آب‌رساني، ساخت و بهسازي مدارس و تاسیس بازارچه‌هاي مرزي .

و در اين زمينه ها به گفته استاندار برای گازرساني" بايد لوله ای 56 اينچي از عسلويه به طول 900 كيلومتر کشيده شود که پيش‌بيني اين بود كه مدت زمان براي احداث و تكميل آن سه سال باشد. اما پروژه با احتساب انشعابات داخلي بيش از 6/2 ميليارد دلار هزينه اجرايي در بر دارد". از سوی ديگر "اتصال راه‌آهن چابهار به شبكه ريلي كشور کمی بيش تر [از سه سال] طول می کشد و انشالله اگر بودجه تامين شود در سال 1387 تکمیل می شود" و از ميان طرح‌هاي آموزشی، برای تاسيس دانشکده علوم پزشكي زابل و دانشكده پرستاري و مامايي ايرانشهر بيش تر از بقیه کار شده یعنی ثبت نام به عمل آمده اما برای بقیه کارها باید منتظر بود. اما حدود 30 سد مخزني در دست مطالعه است كه برخي از آنها تا سه سال آينده مورد بهره‌برداري قرار خواهند گرفت ولي آغاز عملياتي شدن برخي از اين سدها كمي بيشتر طول مي‌كشد.

ما که اين ها را خواندیم ندانستم که اين طرح های عظيم جز 96 درصدست یا جز چهار در صد.

استاندار محترم در عين حال فرموده اند که "قبل از پيروزي انقلاب 150 ميليارد تومان اعتبار استان در زمينه‌ زيرساخت‌ها بود." معلوم نیست این رقم از کجا آمده و چطور محاسبه شده، مقصود قبل از پیروزی انقلاب چه سالی است، اگر سال 1356 باشد غلط است چرا که بايد کل بودجه آن سال را نگریست تا دريافت که اختصاص چنین رقمی به استانی امکان پذیر نبود، تازه اگر درست باشد بايد گفت گلی به گوشه جمالشان که وقتی کل درآمد نفتی 152 میلیارد تومان بوده، به همان اندازه برای استانی مانند سیستان و بلوچستان اعتبار گذاشته اند.

سخن ديگر استاندار این است:" بعد از سفر استانی اعتباري حدود 850 ميليارد تومان در زمينه بنگاه‌هاي كوچك زودبازده در اختيار افراد واجد شرايط قرار گرفت. اين بودجه به تنهايي بيش از دو برابر اعتباري است كه از پيش از انقلاب تا زمان سفر آقاي احمدي‌نژاد به استان سيستان و بلوچستان در اين زمينه تخصيص يافته است". البته اشکال کوچکی در این مقایسه و استدلال وجود دارد. در همه سال های مورد اشاره به نظر می رسد ستون و سرفصلی به اسم اعتبار برای "بنگاه های کوچک زودبازده" وجود نداشته و به طور طبیعی هر رقمی نسبت به صفر و هر ستونی نسبت به ستونی که موجود نباشد، بزرگ ترست. چنان که دولت های اینده اگر این روش را تقلید کنند خواهند توانست ستونی به اسم "بنگاه های کوچک زود بازده دیر برگردان" ابتکار کنند، هم وسیله خوبی برای تبلیغات است و هم می توان گفت در همه سال های تاريخ و از جمله در دولت احمدی نژاد به اندازه یک دهم اين اعتبار هم "در این زمينه" مصرف نشده است.

"از سال 1357 تا زمان سفر آقاي احمدي‌نژاد به استان سيستان و بلوچستان در سال 84 اين اعتبار[اعتبار زیرساخت ها] به دو هزار ميليارد تومان افزايش يافته بود. اما تنها در رابطه با سفر سال 84 هيات دولت به استان ما حدود 4 تا 5 هزار ميليارد تومان در زمينه زير ساخت‌ها اعتبار تخصيص يافته است. اين نشان‌دهنده حجم عظيم كاري است كه در رابطه با استان سيستان و بلوچستان انجام مي‌شود. اين اعتبار استان را دگرگون مي‌كند".

جواب خوش بينی استاندار روشن است. به فرض که آمار درست باشد که نیست، تخصیص اعتبار اگر قرار بود که استانی را دگرگون کند الان بايد مملکتی به دفعات دگرگون شده باشد. چرا که همان طور که توضیح داده اند اعتبارها بعد از انقلاب ده برابر شد، اما حاصلش چه بود مگر سیستانی احوالش دگرگون شد. اگر شده بود که رييس دولت و سخنگویانشان ناگزير نبودند اين همه بد گذشتگان را بگویند که چقدر نسبت به مناطق محروم بی توجه بوده اند. و جواب را باید وقتی به آقای استاندار تحویل داد که بدانند اعتبارها وقتی در سال 55 سه چهار برابر شد تازه مقدمات انقلاب فراهم آمد.

برای روشن شدن اين نظر بايد به يادشان آورد که وقتی بهای نفت در 1973 بالا و بالاتر رفت شاه دستور داد بخش هزينه برنامه پنج ساله برای کل کشور به 470 میلیارد تومان برسد [برای کل کشور و در پنج سال، اما البته با پولی که ارزشش در مقابل دلار آمريکا هفت تومان بود] از آن مبلغ می بايد کمی بیش تر از سیصد میلیارد تومانش را دولت سرمايه گذاری کند. کارشناسان گفتند نکنيد و چنين اعتباری را يکباره هزينه نکنيد که تورم می آورد و ابادانی نمی آورد. شاه با خشم گفت "اين نسخه هائی است که اين غربی های چشم ابی برای ما چيده اند. مزخرفات تافلر و بانک جهانی و صندوق بين المللی پول است که در معز کارشناسان ما کرده اند و می خواهند سلطه خودشان راهمیشگی کنند. در حالی که ايران از اين حد ها گذشته و تا پنج سال بعد یکی از پنج قدرت صنعتی جهان خواهد بود. گذشت آن زمانی که سفیران خارجی برای ما نسخه می پیچیدند و دستور می دادند که چکار کنیم" درست دو سال از زمانی که شاه آن دستور عجيب را بر خلاف نظر اقتصاددانان صادر کرده بود، و اين نطق انقلابی را ايراد کرد گذشت که گفت "دو سال پیش که اين برنامه رسيدگی می شد، من بودم، من تنها کسی بودم که هدف های بزرگ تر و مقاصد مشکل تر می خواستم، در همان وقت در ذهن من به خوبی روشن بود چه اتفاقی می افتد"[سخنرانی شاه سابق در سازمان برنامه و بودجه اسفند 1354]

و باز دو سالی گذشت، فقط دو سال، او رنگ پریده در تلویزیون گفت "صدای انقلاب شما را شنيدم".

اين دو سال ها کاملا تصادفی است و هیچ ربط معنا داری با دومین سالگرد انتخاب آقای احمدی نژاد ندارد.