توجیهی دیگر

در ادامه مقالاتی که در توجیه عمل رييس جمهور در آزادی ملوان های بريتانيائی نوشته شده مقاله ای در روزنامه رسالت روز پنجشنبه، می توان گفت، گوی سبقت از دیگران ربوده است. به جز نثر عجیب و غریب اين مقاله که هر خواننده ای را از خواندن آن پشیمان می کند پیام های مستتر در آن خود نکته ها دارد.

گفتم نثر مقاله لطفا همين جمله دراز اول مقاله را بخوانید "در مسير تنش روبه تزايد تعامل کشورهاى حوزه تمدن ليبرال دموکراسى به رهبرى آمريکا و انگليس با جمهورى اسلامى ايران به عنوان کشورى در حال تبديل به يک قدرت منطقه‌اى بر سر پرونده هسته‌اى ايران، شکل‌گيرى تنش سنگين نزاع ايران و انگليس بر سر تجاوز ملوانان آن کشور به حريم آب‌هاى ايران و دستگيرى آنها فضاى پرتنش‌تر را شکل داد. " آيا واقعا این کلمات دنبال هم ردیف شده [تنش تنش تنش] معنائی هم دارد. چه رسد که به دنبالش افزوده است " تعامل بازداشت ملوانان متجاوز انگليس و مقاومت عزتمندانه ايران بر دفاع از حق تاريخى خويش در برخوردارى از چرخه توليد سوخت هسته‌اى فضاى پرالتهاب و تنش رادر خاورميانه بويژه براى کشورهاى حوزه خليج فارس توليد کرد."

همین اشاره بس. اما مرقوم فرموده اند [خلاصه اش] که ابتکار رييس جمهور ايران اين بود که ملوان ها را به خاطر شگفت زده کردن غرب آزاد کرد، در حالی که غربی ها هيچ کاری را تا به نفعشان نباشد انجام نمی دهند. اگر کسی از نویسنده بپرسد یکی کار را برای منفعتش انجام می دهد و دیگری برای اين که دیگران را تعجب زده کند. کدام عاقل ترند. جواب چیست. نویسنده در پاسخ این که چرا ملوانان بعد از اولتیماتوم چهل و هشت ساعته تونی بلر آزاد شدند فرموده اند "واقعيت اين است که سناريوى بهره‌گيرى از فضاى از قبل هماهنگ شده مصاحبه مطبوعاتى رئيس جمهور در جهت مواجهه موثر با موضوع ملوانان متجاوز انگليس از پيش تدارک شده بود" واقعا چه دلیل محکمی. به خصوص برای حرکتی که در ابتدا مقاله عنوان غافلگیرکننده به آن داده شده بود.

نویسنده رسالت گفته است که از اين پس قرارست ایران بر اساس همين الگو با مسائل خود در جهان روبرو شود [ یعنی در مقابل اولتیماتوم های شورای امنيت گذشتن از همه چیز بدون شرط ؟] و بعد از اين افشاگری با کلی بد و بی راه به غرب لیبرال دموکرات که معنویت نمی فهمد نوشته است "آمريکا و انگليس مى‌توانند قطعنامه‌هاى زنجيره‌اى ظالمانه را که بر عليه ايران به تصويب رساندند، به صورت هديه به ملت ايران معلق نمايند" شوخی آن جاست که نویسنده رسالت می داند که شوخی می کند، می داند که از سر تملق گوئی دارد چیزهائی سرهم می کند چون که بلافاصله می نویسد " ولى واقعيت اين است که ظالم ظرفيت رفتار سخاوتمندانه را ندارد واگر مرتکب شود، جامعه جهانى بويژه نسل تمدن غرب به رياکارى در سخاوتمندى پى خواهد برد."

همین جاست که باید گفت اگر دو تا شبیه نویسنده رسالت در شورای عالی امنيت ملی باشند هر کس طرف دعوای جمهوری اسلامی است حق آن است که نترسد و هیچ باک به دل راه ندهد.