دفاع از حقوق نیک آهنگ

به سالیان دور در دبیرستان سخت گیر البرز، تحت ریاست معلم بزرگ دکتر مجتهدی، یک بار در یکی انبارها گویا سیمی اتصال کرده بود و دودی برخاست. همین موجب شد کلاس ها را موقتا تعطیل کنند تا مبادا به کسی صدمه ای وارد شود. قرار شد همگی دانش آموزان در زمین ورزش جمع شوند تا ماموران آتش نشانی تحقیق و تفحص کنند و مطمئن شوند. آقای موسوی ماکوئی می گفت این جور وقت ها معلوم می شود چه کسانی اهل درس اند و کی ها در پی فرصت برای زدن به در.
حالا این حکایت ماست و کارتون نیک آهنگ کوثر.

به شرحی که می دانید هفته گذشته او طرحی کشید و در آن مهندس موسوی را پیر شده تجسم کرد که دارد بیانیه سیصدم را می نویسد. این حرفی است که مدت هاست می نویسد، این دفعه کشید آن را، وقتی هم می نوشت کاری نداشت که نوشته هایش شده میهمان دائمی ستون ویژه کیهان و خبر اول رجانیوز. اما ما که قرار نیست مانند کیهانیان استدلال کنیم. ناسزا گفتن به کسی که نظری جز ما دارد به مثابه آن است که برخی منتظرند خبری برسد و زود به در بزنند و ماشین حذف به کار اندازند.

کیهانیان مهم ترین دلیل مخالفتشان با سبزها این است که مطبوعات غرب شما را منعکس می کنند و گاهی مدیران کشورهای غربی هم برای این که دل رای دهندگانش را به دست آورد یادی هم از جنبش سبز مردم ایران می کند. یا فلان خانم وزیر خارجه برای پوشاندن سیاست "تندتر از رییس" خود، دستمال مخملی سبز به دست می کند چندان که کیهانیان بتوانند بر استدلال خود پای فشارند. وگرنه کیست نداند که حمایت آن است که در کاخ سفید از احمدی نژاد می شود که در سه چهار سال گذشته عیب هایش را می پوشانند و همه آن می کنند که او لازم دارد برای اداره یک حرکت پوپولیستی. در عین حال پیامبران و پیام رسانانشان هم در ترددند به این امید واهی که احمدی نژاد بتواند ریشه روحانیت سمج را بکند. همان روحانیت که سی سال به اصرار عجیبی شعار مرگ بر آمریکا را زنده نگاه داشت تا خود را گیر یکی انداخت که راهنمای چپ را زده به راست می پیچد.

و این سرنوشت همه حرکت های پوپولیستی منجر به فاشیسم است، و سرنوشت آمریکائیان هم به ظاهر جز این نیست که فریب بخورند.

دور نیفتیم. کارتون نیک آهنگ کوثر باعث شد که گروهی علاقه مندی خود را به جنبش سبز و مهندس موسوی، با ناسزا گفتن به او ابراز دارند. آن ها که نظر مخالف داشتند و بیان کردند، به نظرم درست همان بود که باید باشد. اما در این میان انگار چند نفر هم منتظر بودند که کلاس خالی شود و بزنند به در. نیت خوانی و بدگوئی و نسبت های تند دادن علاوه بر این که شایسته کسانی نیست که خود را سبز می دانند، شایسته هیچ انسان دموکراتی نیست. این را باید گذاشت برای کیهانیان و امثالهم که جز این راهی نمی شناسند برای توجیه خود.
توهین کردن به هنرمندی که سخت کار می کند و چون کار می کند ممکن است یک روز نظرش با نظر ما مخالف باشد، یک روز دیگر موافق، جز آن که بی سلیقگی است نشانه علاقه مندی به هیچ تفکر دموکرات و آزاد اندیشی نیست. این جنبش متکثرست اگر راست بگوییم. گروه ها و طرز تفکرهای مختلف خود را صاحب آن می دانند و چنین هم هست. دیده اید که بخشی به طور جدی مهندس موسوی و بیانیه هایش را نقد می کنند و از فاصله سی سالی و هزار کیلومتری به او یاد می دهند که ایران چطورست و ایرانی چطور فکر می کند. اما همین هم حسن جنبش است، جنبشی که به قول آقای خاتمی باید بپذیرد که قهرمان نمی خواهد، رهبر نمی خواهد بلکه فضای پاکی می خواهد که اگر هم حکومت از ما دریغ می دارد، خود که می توانیم از هم دریغش نکنیم. گرچه هنوز کسانی به معیارهای پیشین پای بندند سراغ رهبر را می گیرند و معتقدند که بی مایه فطیرست، اما در عالم واقع جنبش سبز چتری است گسترده که اگر خوب حفاظت شود و بتواند خارراه های خود را کنار بزند و هر یک سال بیانیه ای مانند بیانیه آخری مهندس موسوی صادر کند و هر سال یک بار چهره ای همچون تاج زاده را پرده برداری کند، این همه زلال شده و شفاف، کاری بزرگ کرده است.

سبزها ظرفیت خود را زمانی نشان دادند که حسین درخشان گرفتار شد و حقوق او را پاس داشتند و به هواداریش نوشتند. با آن همه ناسزا که از حسین شنیده بودند. در این دوران که حسین در حبس است و مظلومانه در حبس است، کمتر کسی شنیدم بگویم چه خوب بهتر شد که به بند کشیده شد تا بفهمد و این همه از احمدی نژاد جان هواداری نکند. نیک آهنگ که جای خود دارد که نماینده ای است از یک طرز تفکر. نماینده صادق و راستگوئی که بدون زیر و بالاکشیدن نظرش را می گوید. باید استقبال کرد از این و باید خودمان را برای زندگی با هم آماده کنیم، زندگی دموکراتیک، زندگی با کسانی که همفکر ما نیستند، ما که آیت الله جنتی نیستیم که دنیایش چنان تنگ است که حتی نمی تواند احمدی نژاد شاگرد به حق خود را در آن جا بدهد.

اگر همین الان در زمانی که نمایندگان جنبش در زندانند یا در تبعید، و دشمنان جنبش سبز احساس ظفر می کنند نتوانیم معیارهای دموکراتیک را در خود تکثیر و تقویت کنیم، گمان نکنم وقت وقتش مجال باشد. وگرنه خوف آن دارم، فردا که آفتاب برآمد همین عیب های کوچک در تبعید به عیوب بزرگ، به دارهای فراوان، به گورهای جمعی بکشد. باید تا درد عمیق نشده چاره اش کنیم. حق نیک آهنگ کوثر و همه کسانی تولید فرهنگی دارند همین است که هر چه به نظرشان می رسد آزادانه بیان کنند. حق ماست که مخالفشان باشیم. دشنام و تهمت مقدمه حذف است و حذف پاسخی جز حذف ندارد.